Na de ellende van een huis vol wandelende takken en een doodgevallen konijn waren we wel even klaar met huisdieren. Gameontwikkelaars begrijpen dat en bieden virtuele huisdieren om te verzorgen. Honden, katten, alles. Een beetje Tamagotchi-achtig waarbij je vooral op vaste tijden moet voeren en knuffelen anders gaan ze dood. Heel educatief dus. Had ik beter kunnen weten voor we aan een echte vis begonnen die na 1 week dood in de kom dreef.
Sebas wilde een nieuwe vis en dus downloadden we een programmaatje waarbij hij niet alleen voor vissen kon zorgen maar ook het aquarium kon inrichten. Dat maakte hem gelukkiger dan een echte vis ooit zou kunnen. Ons iets minder want het programma had muziek. Heel nare muziek. Zoals Für Elise als een tingeltangel deuntje. Of Jesu bleibet meine Freude als een draaiorgelmelodie. Sebas vond het geweldig en werd kenner van allerlei klassieke werken van Mozart, Beethoven, Bach en Liszt. Zijn aquarium kreeg een toren van Pisa, een scheepswrak, een verdronken prinses met roze vleugeltjes, vele roze planten en een zeemeermin. Daarna kwamen de vissen, van 4 soorten een mannetje en een vrouwtje die vernoemd werden naar klasgenoten met fonetisch geschreven namen als Sjantal, Jessu en juf Deni. Uiteraard kregen de mannetjes- en vrouwtjesvissen jonkies en die moesten met nog meer aandacht worden verzorgd. Want er is weinig zo zielig als dode baby’s, zelfs al zijn het vissen. En dus moesten we afwijken van de regel om maar 1 ‘scherm-moment’ per dag te geven. ’s Middags uit school en ’s avonds voor het naar bed gaan mocht Sebas voor zijn vissen zorgen. Ik schaam me dit te bekennen maar ’s ochtends voerde ik die klote vissen, bang als ik was dat ze anders alsnog dood zouden gaan en we weer aan een konijn of hamster zouden vastzitten.
De vissen bleven dus in leven en kregen jonkies bij de vleet. Het duurde lang voor de oude doodgingen, daardoor was er veel om voor te zorgen. En zoiets gaat natuurlijk een keer fout. Dat moment kwam toen het zomervakantie werd.
Sebas smeekte ons zowat om de buren te vragen voor zijn vissen te zorgen, wij zorgden immers ook voor hun hamster… Ik heb het de buren niet gevraagd en Sebas het verschil uitgelegd tussen een echt levende hamster en virtuele vissen. Tot op de dag van vandaag voel ik mij een ontaarde moeder.
Leave a Reply