Voor de 58ste keer zaten we in de wachtkamer van urologie. Het was druk en Mads hing bij mij op schoot, zijn Suske en Wiske onder de arm. Het was een traditie geworden, iedere keer als we met de trein naar Meppel gingen waar de afdeling urologie gevestigd was kreeg hij een Suske en Wiske. De eerste keren kon hij alleen nog maar plaatjes kijken maar inmiddels kon hij zelf lezen.
De obligate wachtkamerstilte maakte hem onrustig. Hij draaide heen en weer en was veel te zwaar om op schoot te zitten. Ik probeerde achter zijn rug mijn appjes te openen maar op dat moment vroeg Mads: “Mama, wat is schaamluis?” Het klonk luid in de stilte en ik zag de volwassenen om ons heen opkijken. “Hoe kom je daar opeens bij?” Afleiding zou welkom zijn. Mads wees naar een Loesje-poster met de tekst ‘Dacht ik eindelijk de lente te voelen kriebelen, bleek het schaamluis te zijn’.
“Dat zijn kleine beestjes die je bij je piemel of vagina kunt hebben en dan krijg je jeuk…”
“Hoe klein? Zo klein als de baby wandelende takjes?”
“Veel kleiner, je ziet ze niet echt”
“Hebben wij ook schaamluis?”
Jezus ik mag hopen van niet. “Eh, nee dat hebben wij niet”
Mads leek akkoord te gaan met dat antwoord en keek verder om zich heen. Een snelle blik op het prikbord deed me vermoeden dat het niet bij deze vraag zou blijven. Wat was het leven makkelijker toen hij nog niet kon lezen.
“En wat is een so-aa?” Daar had je het al. Inmiddels had ik de aandacht van alle volwassenen.
“Een seksueel overdraagbare ziekte”
“Wat betekent dat?”
“Dat is een ziekte die je kunt krijgen door seks met iemand te hebben. Tenminste als die persoon die ziekte ook heeft…”
“Zoals griep?”
“Nee, anders…. “ Kut, wat als hij nu opgroeide met angst voor seks in verband met ziekten?
“Maar dat krijg je niet zomaar van seks hoor, als je een condoom gebruikt, dan -“ Kut kut kut, waarom over een condoom begonnen??
“Wat is een condoom? Is dat zo’n ballonnetje dat Brams vader heeft?”
Wat de fuck heeft Brams vader?
“Ja precies.”
Op dat moment werden we opgeroepen. Mads liep naar de verpleegkundige en riep blij “Ik heb geen schaamluis!”
Een paar dagen later zag ik Bram en zijn vader op het schoolplein en ik kon me nog net inhouden om niet te vragen naar de ballonnetjes.
Leave a Reply